шатпа

I

зат. жерг. Төрт қанатты, кішкентай ескі киіз үй. Өзінің төрт қанат ш а т п а с ы болғанда ғой, әлдеқашан айнадай боп шыға келер еді (Ә.Кекілбаев, Құсқанаты, 61). Малшыларға ш а т п а тігіліп берілді (Қ.Исабаев, Шоң би, 176). Біз мезгілге ш а т п а н ы ң бір үзігі түріліп, саңылаудан әлдекімнің тұрғанын көреді (Жас алаш, 01. 12. 2009).

II

ет. Жөнсіз сөйлеме, оттама д. м. – Ой, жаман Қазыбайдың тұқымы, ш а т п а й отыр. Таяқты ешкімге де бермеймін (Т.Әбдіков, Көкжиек, 14).